عصر شیعه - اینجا کربلاست، بارگاهی که به فرموده پیامبر (ص) پاک‌ترین بقعه روى زمین و از نظر احترام بزرگ‌ترین بقعه‏‌ها است والحق که کربلا از بساط هاى بهشت است. اینجا کربلاست...

منبع» صدای شیعه

عصر شیعه ـ مرحوم آیت‌الله احمد مجتهدی تهرانی در دوران حیات خویش، ریاست علمی و مدیریت مدرسه علمیه حاج ملا محمد جعفر را بر عهده داشت که اکنون به نام حوزه علمیه آیت‌الله مجتهدی معروف است. کلام شیوا و لهجه دلنشین این استاد اخلاق همچنان در اذهان مردم تهران باقی مانده است.

در ادامه به شرح مزاح‌های پیامبر از زبان آیت‌الله مجتهدی که در کتاب «آداب الطلاب» بیان شده است، اشاره می‌شود:

*پیرزن وارد بهشت نمی‌شود

روزی پیرزنی به پیامبر اکرم(ص) عرض کرد، دعا فرمایید که خداوند مرا اهل بهشت قرار دهد، پیامبر اکرم(ص) فرمودند: پیرزن وارد بهشت نمی‌شود! آن پیرزن گریه کرد، پیامبر اکرم(ص) خندید و به او فرمودند: آیا نشنیده‌ای که خداوند می‌فرماید: «إِنَّآ أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَآءً، فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَاراً»(2)، یعنی ما آن‌ها را آفرینش نوینی بخشیدیم و همه را دوشیزه قرار دادیم. (3)

*ماجرای خرما خوردن پیامبر(ص) و امیرمؤمنان(ع)

یک روز پیامبر(ص) با امیرمؤمنان(ع) خرما می‌خوردند، پیامبر(ص) از روی مزاح و شوخی، هسته‌های خرماهایی را که می‌خورد، پیش‌روی امیرمؤمنان(ع) می‌گذاشت، وقتی که از خوردن خرما فارغ شدند، همه هسته‌ها نزد امام علی(ع) جمع شده بود، پیامبر(ص) به امیرمؤمنان(ع) فرمودند: «یا عَلِیُّ اِنَّکَ لَاَکُولٌ»، ای علی! تو پرخور هستی، امام در پاسخ (مزاح و شوخی آن حضرت) عرض کردند: «اَلْاَکُولُ مَن یَأْکُلُ الرُّطَبَ وَالنَّوا»، پرخور کسی است که خرما را با هسته‌اش می‌خورد! (4)

*پیرزن بی‌دندان

پیرزنی بر اثر پیری، دندان‌هایش افتاده بود، پیامبر(ص) او را دید و فرمودند: پیرزن بی‌دندان، به بهشت نمی‌رود.

پیرزن گریه کرد، پیغمبر(ص) به او فرمودند: چرا گریه می‌کنی؟ او عرض کرد: ای رسول خدا! من بی‌دندان هستم، پیامبر(ص) خندید و فرمودند: «لاتَدْخُلینَ الْجَنَةَ عَلی حالِکِ»، تو با این حال وارد بهشت نخواهی شد،(5) بلکه دوشیزه و جوان خواهی شد سپس وارد می‌شوی.

*ماجرای عسل هدیه‌ای که پیامبر(ص) مجبور به خرید آن شد

روزی پیامبر اکرم(ص) با اصحاب در مسجد نشسته بودند که شخصی وارد شد و عرض کرد: یا رسول‌الله! هدیه‌ای برای شما آورده‌ام، چون آن را تقدیم کرد، حضرت(ص) متوجه شدند که عسل است، با انگشت مقداری از عسل را میل کردند، آن مرد عرض کرد: آیا خوشتان آمد، پیامبر(ص) فرمود: آری!

آن مرد عرض کرد: حال که چنین است لطف بکنید، پول آن را لطف  کنید، پیامبر(ص) فرمود: مگر نگفتی هدیه است؟ عرض کرد: چرا هدیه است، منتها از آن هدیه‌هایی است که پولش را هم باید بدهید!

پیامبر تبسمی کرد و سپس پول عسل را دادند، هر وقت ناراحت می‌شدند، به یاد آن مردم می‌افتادند و می‌فرمودند: آن عرب بیابانی چه شد کاش نزد ما می‌آمد و ما را خوشحال می‌کرد.(7)

*این پا شبیه چیست؟

روزی پیامبر اکرم(ص) در مسجد و با حضور اصحاب و یاران نشسته بودند، پس از مدتی پای آن حضرت خسته می‌شود و پیامبر(ص) حیا می‌کند که پایش را دراز کند، چرا که قرآن می‌فرماید: «فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانتَشِرُوا وَلَا مُسْتَأْنِسِینَ لِحَدِیثٍ ? إِنَّ ذَ?لِکُمْ کَانَ یُؤْذِی النَّبِیَّ فَیَسْتَحْیِی مِنکُمْ»(8)، چون غذا تناول کردید، زود از پی کار خود بروید و متفرق شوید و به سرگرمی و انس به سخنرانی نپردازید، چرا که این کار پیامبر را آزار می‌دهد و از شما خجالت می‌کشد و حیا می‌کند که اظهار کند.

ولی بر اثر شدت خستگی پا، آن حضرت یاران و اصحاب مزاح می‌کنند و پا را دراز کرده و می‌پرسند: به نظر شما این پای من، شبیه چیست؟

حاضران در مجلس هر کدام چیزی می‌گویند و هر یک پا را به چیزی تشبیه می‌کنند. چون خستگی، از پای آن حضرت رفع شد، اشاره به آن یکی پایشان کرده و فرمودند: این پا، شبیه این پای دیگر من است.


*پی‌نوشت‌ها:

1- بحار جلد 16 صفحه 194

2- سوره واقعه آیه 35 و 36

3- بحار جلد 16 صفحه 195 و شرح نهج‌البلاغه ابن ابی‌الحدید جلد 6، صفحه 330.

4- زهرالربیع صفحه 7.

5- بحار جلد 16 صفحه 298.

6- بحار جلد 16 صفحه 298.

7- اصول کافی جلد 4 صفحه 485 با مختصر تفاوت.

8- سوره احزاب آیه 53.

عصر شیعه ـ آیت‌الله میرزا احمد سیبویه در سال 1296 شمسی، در خانواده‌‌ای معنوی در کربلا به دنیا آمد. وی پس از خواندن دروس مقدماتی و ادبیات، سطوح را نزد پدر و عمویش مرحوم حاج شیخ محمد‌علی سیبویه از علمای کربلا، فرا گرفت و سطوح نهایی و خارج فقه را از مرحوم علامه فقیه و حاج شیخ یوسف بیارجمندی شاهرودی آموخت.

وی در سال 1358 شمسی و در حالی که قریب 40 سال امام جماعت حرم حضرت ابوالفضل (ع) و استاد حوزه علمیه نجف بود، توسط رژیم بعث عراق دستگیر و از این کشور تبعید شد و به همراه گروهی از علما به ایران آمد.

آیت‌الله سیبویه از علمای ساده‌زیست و بود که سال‌ها در منزلی در خیابان گرگان تهران زندگی می‌کرد. وی در اواخر عمر از بیماری سرطان خون رنج می‌برد، و در روز شنبه پنجم آذر 1384 در سن 89 سالگی در بیمارستان ساسان به دیار حق شتافت.

پیکر این عالم جلیل‌القدر در شهر قم تشییع شد و پس از اقامه نماز میت توسط مرحوم آیت‌الله محمدتقی بهجت، در حرم حضرت معصومه مجاور قبر شهید مفتح برای همیشه آرام گرفت.

آیت‌الله سیبویه داری حالای عرفانی بسیار بود و ماجرای مشهوری درباره ملاقات وی با امام زمان(عج) در عرفات نقل شده است.

مهدی صادق‌نژاد، از دوستان نزدیک مرحوم سیبویه می‌گوید: پدر و مادر مرحوم سیبویه در یک روز از دنیا رفتند و زمانی که آنها فوت کردند، مرحوم سیبویه در بستر بیماری بود و پزشکان از بهبودش قطع امید کرده بودند. مرحوم سیبویه 20 روز بعد از فوت والدینش زمانی که کمی بهبود یافته بود، متوجه فوت آنها می‌شود.

بعد از اینکه میرزا احمد سیبویه بهبود یافت، گفت: «در بستر بیماری در عالم مکاشفه بودم، همراه پدرم در حرم امام حسین (ع) ایستاده بودیم؛ پدرم از امام حسین (ع) شفای مرا خواست. حضرت اباعبدالله (ع) فرمودند: «اجلش رسیده است» و پدرم امام حسین (ع) را به مادرش حضرت زهرا (س) قسم می‌دهد و می‌گوید: اگر شما بخواهید، می‌شود.

مرحوم سیبویه گفت: امام حسین(ع) به داخل حرم رفتند و بعد از مدتی بیرون آمدند و خطاب به پدرم فرمودند: «ما شفای پسر شما را از خدا گرفتیم!»

بعد از این واقعه، مرحوم سیبویه بارها می‌گفتند که من آزاد شده امام حسین(ع) هستم. از این رو وی علاوه بر «احمد» با نام کوچک «حسین» نیز معروف بود.آیت‌الله سیبویه در ایام محرم به سبک عزاداری کربلا، چاوشی‌خوانی می‌کرد. به این صورت که از منبر پایین می‌آمد، عمامه از سرش بر می‌داشت، میان جمعیت راه می‌رفت و روضه‌خوانی می‌کرد. وی به این نوع روضه‌خوانی علاقه داشت و همیشه از دوست کربلایی خود «شیخ عبد الزهرا» یاد می‌کرد

عصر شیعه ـ نقش حضرت زینب کبری (س) در کاروان کربلائیان و تاثیر شگرف این بانوی بزرگ اسلام در انتقال آن چه در کربلا به وقوع پیوسته بود و آگاه سازی مردم دل بسته به دنیا موضوعی است که همچنان مورد پرسش و گفتگوست.
در حال حاضر در کنار حرم شربف امام حسین علیه السلام  و نزدیک به باب القبله مکان مختصر بلتدتری به نام تل زینبیه قرار دارد، این محل تپه ای مشرف بر میدان جنگ بوده که حضرت زینب(س) برای دیدن اوضاع جنگ و وضعیت برادر گرانقدرشان بر بالای آن تپه رفته بودند ، به همین علت به نام تل زینبیه مشهور شده است.
تل زینبیه به شکل یک مسجد کوچک و دارای گنبدی آبی رنگ می باشد.
زائران حسینی، زیارتنامه حضرت زینب(س) و دو رکعت نماز هدیه به حضرت زینب(س) را در این محل می خوانند و به یاد مصائب آن بانوی بزرگوار در این محل نوحه سرایی می کنند ،

اینجا دیده‏بانی جبهه عاشوراست. آنجا که زینب(س) صف های حق و باطل را و نبرد نور و ظلمت را به نظاره نشسته است.

خیمه گاه  حسینی:
در جنوب غربی حرم مطهر خیمه گاه حسینی قراردارد و بنا به نقل مورخان محل برافراشته شدن خیمه ها و چادرهای سیدالشهداء (ع) و یاران او بود . مکان استقرار خیمه ها حدود سیصد متر، یا کمی بیشتر، با میدان جنگ فاصله داشت. ، محل خیمه گاه از سال 1217ه.ق تا کنون چند بار بازسازی شده است . امروزه در محل خیمه گاه مکانی را به مساحت دو هزار متر مربع دیوار کشی کرده اند. از در که وارد می‏شوی محلی را مشاهده می کنی که  می‏گویند: اینجا محل خیمه حضرت ابوالفضل العباس(ع) است که اکنون ساختمان شده ‏است.

از این مکان که می‏گذریم، دو ردیف طاق های هلالی کوچک مشاهده ‏می‏شود که به یاد جهازهای شتران بر زمین مانده قافله کربلا ساخته ‏شده است. پس از عبور از میان این هلال های کوچک، به سالن‏ سرپوشیده و مدوری می‏رسیم که اتاق های کوچکی گرداگردش ساخته شده‏ است. این سالن به تمامی این اتاق ها راه دارد. ساختمان وسیع ‏وسط را خیمه حضرت ابا عبد الله (ع) معرفی می‏کنند و ساختمان های ‏اطراف را به عنوان خیمه‏های اصحاب می‏شناسند. در درون سالن مدور وسط، دو محراب به نام های محراب امام حسین(ع) و محراب حضرت زین‏العابدین(ع) وجود دارد. محل خیمه حضرت زینب (س) نیز در مجاورت خیمه امام حسین (ع) نشان داده شده است. این ساختمان یکی از اماکن زیارتی معروف کربلاست که مردم به قصد تبرک وزیارت به آن روی می آورند . بربالای در خیمه گاه سنگ مرمری قرار داردکه این ابیات برآن نقش بسته است :
یازائرا خیم الحسین  بکربلا              طف فی جوانبها مع ساجم
فاذا وصلت الی خیام بنی الهدی      اهل الفضائل من سلاله هاشم
واذکر ابالفضل المضرج بالدما            و علی اکبر ثم القاسم
واذکرحسین السبط لما قد هوی      فوق الصعیدو لایری من راحم
" ای کسی که به زیارت خیمه گاه حسین کربلا آمده ای، با چشم گریان اطراف آن طواف کن  
و هنگامی که به خیمه گاه خاندان هدایت و اهل فضیلت نسل بنی هاشم رسیدی ابوالفضل (ع) خون آلود و علی اکبر و قاسم را به خاطر آور.
همچنین امام حسین (ع) را به یادآور که برروی خاک افتاده و کسی به او رحم نمی کند."

در این خیمه گاه  همه ساله روزهای دوازدهم و سیزدهم محرم عزای بزرگی توسط زنان شیعه برگزار می شود . این مراسم در نیمه شعبان و اربعین حسینی نیز برپا می شود.
منبع» دکتر احسان مقدس -راهنمای اماکن زیارتی و سیاحتی در عراق – نشر مشعر-چاپ سوم –زمستان