نقش حضرت زینب کبری در کاروان کربلائیان و تاثیر شگرف این بانوی بزرگ اسلام در انتقال آن چه در کربلا به وقوع پیوسته بود و آگاه سازی مردم دل به دنیا فروخته موضوعی است که همچنان مورد پرسش و گفتگوست

 حال حاضر در کنار حرم شریق امام حسین علیه السلام مکان اندک مرتعی قرار دارد به نام تل زینبیه که در واقعه عاشورا جایگاه عقیله بنی هاشم جهت اشراف بر ان چه در میدان نبرد می گذرد بود.و اکنون زیارتگاه عشاق الحسین است.


و اما درباره تل زینبیه، برای رسیدن به تل زینبیه، حرم ابو الفضل(ع) را دور می‏زنیم و آنگاه در طرف راست قبله حرم امام حسین(ع) به سالنی کوچک‏می‏رسیم که بر فرازش گنبدی کاشی‏کاری‏شده و آبی‏رنگ سر برآسمان می‏ساید

برای ورود به این سالن که تقریبا از تمامی‏ ساختمان‏های اطراف بلندتر است، باید چند پله را طی کرد و بالارفت. اینجا کجاست؟! اینجا رصدخانه کربلا و عاشورا است. آنجا که ‏زینب منظومه نور حسین(ع) در شط جاری شب ستم را رصد کرده است.



اینجا دیده‏بانی جبهه عاشوراست. آنجا که زینب(س) صف های حق و باطل را و نبرد نور و ظلمت را به نظاره نشسته است.

موقعیت تل زینبیه نسبت به حرم

زینبیه روضه مجسم کربلاست. هر داغداری پس از ورود به این مکان، سیل ‏اشک هایش جاری شده و ناله‏هایش به آسمان خواهد رفت. شاید این محل به دقت در طول تاریخ حفظ شده باشد; زیرا موقعیت جغرافیایی آن با رویدادهای تاریخی و گفته‏های مورخان دقیقا تطبیق می‏کند. حرم‏مطهر حسینی(ع) در گودی واقع شده است و تل زینبیه بلندیی مشرف‏بر حرم مطهر و قتلگاه ست ‏با فاصله تقریبی سیصد متر.

این بلندی حدود همین مقدار نیز با خیمه‏گاه فاصله دارد. پس به‏خوبی می‏تواند حلقه وصل این دو پایگاه عاشورا (خیمه‏گاه وقتلگاه) باشد.

در سمت راست این سالن، رو به حرم مطهر حسینی، تصویری از نوع‏نقاشی‏های پرده‏های تعزیه‏خوانی نصب شده است که بیانگر حادثه‏عاشورا و نقش تل زینبیه است.


خیمه‏گاه در مقایسه با تل زینبیه بسیار گودتر است; حتی در مقایسه با حرم مطهر نیز گودتر به نظر می‏رسد و در قسمت قبله ‏حرم مطهر قرار دارد.

خیمه‏گاه اکنون خود به صورت حرمی جداگانه در آمده است. از در که وارد می‏شویم، خادم، محلی را نشان می‏دهد و می‏گوید: اینجا محل خیمه حضرت ابو الفضل العباس(ع) است که اکنون ساختمان شده ‏است.

از این مکان که می‏گذریم، دو ردیف طاق های هلالی کوچک مشاهده ‏می‏شود که بیاد جهازهای شتران بر زمین مانده قافله کربلا ساخته ‏شده است. پس از عبور از میان این هلال های کوچک، به سالن‏ سرپوشیده و مدوری می‏رسیم که اتاق های کوچکی گرداگردش ساخته شده‏ است. این سالن به تمامی این اتاق ها راه دارد. ساختمان وسیع ‏وسط را خیمه حضرت ابا عبد الله (ع) معرفی می‏کنند و ساختمان های ‏اطراف را به عنوان خیمه‏های اصحاب می‏شناسند. در درون سالن مدور وسط، دو محراب به نام های محراب امام حسین(ع) و محراب حضرت زین‏العابدین(ع) وجود دارد.

خیمه‏گاه، یعنی محل نماز جماعت‏ حسین(ع). در اقامت هشت‏ روزه‏اش‏ در این سرزمین، خیمه‏گاه، یعنی محل مناجات و نماز شب امام‏حسین(ع) و یارانش در شبهای محرم سال شصت و یک و در شب به یادماندنی و فراموش ‏نشدنی عاشورا.

اینجا محل سخنرانی ابا عبد الله(ع) است و محل نجوا و رازگویی‏ او با امام سجاد(ع) و زینب کبری(س).

اینجا دریای خاطره است و پیام. اندیشه برمی‏آشوبد و حافظه زیرو رو می‏شود و خاطرات و حوادث و تاریخ کربلا جان می‏گیرد; بویژه‏ اگر هنگام غروب خون‏رنگ کربلا در این مکان حضور داشته باشی