کوی محبت: آیه الله حاج سیّد علی حسینی سیستانی روز 9 ربیع الاول 1349 ه.ق در مشهد متولد گردید. خاندان وی از سادات حسینی می باشند که در عهد صفوی در اصفهان می زیستند. سلطان حسین صفوی، جدّ اعلای ایشان سید محمد را، به منصب شیخی الاسلامی در سیستان منصوب نمود و ایشان و خانواده شان در آن جا سکنی گزیدند.
سید علی پس از فراگیری علوم ابتدائی، در سال 1360 ه ق به امر پدرش شروع به آموختن مقدمات علوم حوزوی نمود که مجموعه ای از دروس ادبی را نزد مرحوم ادیب نیشابوری و بعضی دیگر از اساتید فن آموخت. پس از فراگیری مقدمات و سطح، نزد برخی از اساتید و مدرسان به فراگیری علوم عقلیه و معارف الهیه پرداخت.
در سال 1368 ه ق به قم مهاجرت نموده و در درس فقه و اصول آیه العظمی بروجردی شرکت نمود. در سال 1371 ه ق به نجف اشرف هجرت کرد و از اساتید بزرگی همچون آیه الله خوئی و شیخ حسن حلّی و آیه الله حکیم و آیه الله شاهرودی استفاده کرد.
در سال 1380 ه ق، آیه الله خوئی و حلّی درجه اجتهاد وی را مکتوب نمودند. همچنین آقا بزرگ طهرانی گواهی دیگری در تبحر ایشان به علم رجال و حدیث، مکتوب نمود. معظم له از سال 1381 تا کنون حدود 50 سال است که به تدریس بحث خارج فقه، اصول، رجال و نگارش کتب مهم فقهی مشغولند.
- آیه الله سید محمّد سعید حکیم، در روز 8 ذی قعده سال 1354 ه ق در نجف به دنیا آمد. وی بزرگترین نوه دختری آیه الله العظمی سید محسن حکیم است.
از همان ابتدای کودکی تحت تربیت والد معظمشان، آیه الله سید محمد علی حکیم، قرار گرفت. وی از محضر جدّ و دائی خود، آیه الله العظمی سید محسن حکیم و سیدیوسف حکیم و همچنین از آیه الله العظمی خویی، شیخ حسین حلّی و سید علی بحرالعلوم بهره های علمی فراوان برد و از سال 1388 ه ق تدریس خارج فقه و اصول را شروع کرد.
از سال 1403 تا 1411 ه ق، ایشان، پدر بزرگوارشان، برادران، فرزندان و بسیاری دیگر از آل حکیم، گرفتار زندان حزب بعث بودند و تعدادی نیز در زندان به شهادت رسیدند.
- آیه الله شیخ محمداسحاق فیاض، در سال 1930 م در «صوبه» از استان غزنه افغانستان به دنیا آمد. پدرش، محمدرضا، کشاورزی با ایمان بود.
محمد اسحاق مقدّمات را در افغانستان خواند. پس از وفات پدر به مشهد هجرت کرد و از محضر اساتیدی چون ادیب نیشابوری، سید یونس اردبیلی و شیخ کفایی بهره برد؛ اما روح جستجوگرش هوای حوزه نجف را داشت و بالاخره موفق شد با کمک استادش، محمدعلی مدرس افغانی، به نجف عزیمت کند و به خوشه چینی از محضر علمای نجف بپردازد و از اساتیدی چون میرزا کاظم تبریزی، شهید سیّد اسدالله مدنی، میرزاعلی فلسفی و شیخ مجتبی لنکرانی، بهره برد. وی 25 سال تمام بدون وقفه از بحث خارج آیه الله العظمی خویی استفاده کرد و در زمره شاگردان خاص و مقرر درس ایشان محسوب شد. 10 جلد کتاب «محاضرات» محصول این سال هاست.
محمد اسحاق تدریس و بحث خارج را از سال 1978 م در جامعه النجف آغاز کرد و هم اکنون این بحثها در مدرسه یزدی ادامه دارد.
- آیه الله شیخ بشیر حسین نجفی در سال 1942 م در «جالندهر» هند به دنیا آمد. وی فرزند صادق علی است. جدّ وی محمد ابراهیم لاهوری یکی از شخصیت های برجسته شیعی آن دیار بود که بعد از تقسیم هند، به پاکستان هجرت کرد و در لاهور مقیم شد و در همان جا وفات یافت. فرزندش، صادق علی نیز راه پدر را ادامه داد تا وفات یافت و در کنار پدر دفن شد.
بشیر حسین مقدّمات را نزد جدّ خود ، پدر، عمویش – خادم حسین- و شیخ اختر عباس پاکستانی آموخت و سال 1965 م به نجف هجرت کرد و از محضر اساتیدی چون شیخ محمد کاظم تبریزی، سید محمد روحانی و آیه الله العظمی خویی بهره برد و در سال 1968 م خود مبادرت به تدریس نمود، همان گونه که قبلا نیز در جامعه المنتظر لاهور تدریس می کرد. وی نزدیک به 31 سال است که به تدریس بحث خارج فقه که از سال 1977 م آغاز کرده بود مشغول است و حدود 31 کتاب فقهی نیز به رشته تحریر در آورده است.
خدمات اجتماعی وی نیز فراوان است.
انتهای پیام/