سفارش تبلیغ
صبا ویژن
بر دانشجوست که نفسش را به جستجوی دانش عادت دهد و از فرا گرفتن آن ملول نگردد و آنچه را فرا گرفته بسیار نشمارد . [امام علی علیه السلام]
کربلا

تصویری بی نظیر از سنگ مضجع مطهر حضرت ابوالفضل (ع)


تصویری بی نظیر از سنگ مضجع مطهر حضرت ابوالفضل (ع)

شفقنا (پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه) بر روی مضجع مطهر و مبارک فرزند با کرامت امیرمومنان، حضرت ابوالفضل العباس (ع) صندوقی چوبی و خاتم کاری شده از بهترین انواع چوب ساج قرار داده شده است که دارای طول 3 متر، عرض 2.20 و ارتفاع 2 متر می باشد. درون این صندوق، صندوق چوبی  میناکاری شده ی دیگری قرار دارد که با نقوش هندی مزین شده و به این آیه منور قرآن کریم مزین گردیده است:

"بسم الله الرحمن الرحیم : هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنسَانِ حِینٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُن شَیْئًا مَّذْکُورًا" (سورة الإنسان - آیة 1)

"آیا زمانى طولانى بر انسان گذشت که چیز قابل ذکرى نبود"

 

 

به گزارش سرویس ترجمه شفقنا و به نقل از شبکه جهانی الکفیل زیر این صندوق چوبی، اتاقک مقبره ای قرار دارد که پیکر پاک مولا و سرورمان حضرت ابوالفضل العباس (ع) در آن آرمیده است؛ در اینجا قطعه ای از سنگ مرمر مستطیلی شکل دیده می شود که  بر این مقبره شریف و در طول  بقعه حرم قرار گرفته و بر روی آن ابیات زیر نقش بسته است:

طاولی قـــــبة السماء اعتلاء        واکسفى الشمس رفعة واجتلاء

در بلندی از گنبد آسمان فراتر برو و بلندی و شکوه آسمان را بپوشان

انت للخلد صخرة اثبتـــــــــتها        قوة الحـق فی الحــــیاة بنــــــاء

تو برای جاودانگی، صخره ای هستی که نیروی حق در زندگی ساختار آن را ثابت نگه داشته است

فیک کنز الإیـــــــمان طلسُمه        الله فضاعت فیه القــرون هــــباء

گنج ایمان در توست که طلسمش خداوند است و قرن ها بر آن گذشته است

هو رمز البقاء فــــــی فلک لم        یحو الا ما سوف یلقى الـــفــناء

او رمز ماندگاری فلک است و اگر او نبود قطعا فلک نابود می شد

بطل الطـــف فیک والطف افق        جاوز الافق أنجماً وســـــــــــمآء

قهرمان طف در توست و طف افقی است که از افق ستارگان و آسمان فراتر رفت

ها هنا قد ثوى أبا الفضل دُنیاً        تـــــــــسحر الروح روعة وصفــاء

آری در اینجا ابوالفضل العباس مسکن گزیده است دنیایی که روح را در شکوه و آرامش مجذوب خود می کند

ها هنا مشرق العقـــیدة زهوُ        بشـعاع غطى الوجــود ســــنـاءُ

اینجا محل طلوع عقیده است و دارای پرتوی است که وجود را سرشار از نور می کند

هاهنا جسمـــه الموزع مکنوزُ        علیه ظـــــــــــــــل الالــهُ أفـــاء

در اینجا پیکر پاره پاره ی حضرت ابوالفضل(ع) نهفته است و بر آن سایه خداوند برگشته است

والیدان المقطوعــتان تشیران        لمعنى أعــیى الحـــــــروف أداءُ

و دو دوست قطع شده که به مفهومی اشاره می کند که حروف از ادای آن ناتوانند

أیها الصخرة العظیمة باهــــی        بعـــلاه الأملاک والأنــــــــــــبیاء

ای صخره عظیمی که فرشتگان و انبیا به واسطه بزرگی اش به خود می بالند

رفع الله للحکیم مقامــــــــــــاً        دونه یخـــــــشع الزمان أحتــذاء

خداوند مقام حکیم را بالا برد که در مقابلش روزگار سر فرود می آورد

ایة الله مـــــــــــــا تحداه بــاغ        بقــــــــــواه الا تـــلاشى عیــاء

نشانه ی خداوند که هیچ ستگری با نیروهایش نتوانست در برابر او مقاومت کند

أشاء أن یسبق الحیاة بمعنى        عنه أعــــنی تفکـیرها أیــــــحاء

با آوردن معنایی در باره او، می خواهم از اندیشه و اشارات  زندگی  پیشی بگیرد

بعد ما أنشأ الضریــــح نشیداً        أسکر الـــــــــــفن روعة وبهـــاء

پس از آنکه ضریح حضرت ابوالفضل سرودی را ایجاد کرد که عظمت و شکوه و جلال هنر را مست کرد

أرسل الآیة التی رفعـــــــــتها        قدرة الحق فی الخــــــــلود لواء

نشانه ای را فرستاد که قدرت حق در جاودانگی پرچم آن را برافراشت

صخـــــــرة ابدعتها فکرة الفن        فلاحــت قصـــــــــــــیــدة غــراء

صخره ای که ایده فن آن را ابداع کرد و قصیده ای غرور انگیز را نمایان کرد

وعلیها رف مجـــد أبی الفضل        فتزداد شــــــــــــــــــوکة وعلاء

در این قصیده بزرگواری ابوالفضل عباس(ع) ذکر شده و باعث  افزایش شوکت و عظمت آن شده است

صان فیها للجعفــــــــریة شأنا        قد اغاض الـــــحـــساد والاعداء

در آن شان و منزلت شیعه جعفری حفظ شده است که حسودان و دشمنان را به خشم واداشته است

بارک الله فی عزیمة ابـــراهیم        أذا حاکت القضاء مضـــــــــــــاء

اراده ابراهیم مبارک باشد چه آنکه قضا و قدر در محکمی از آن تقلید کرد.

صـــــــــــارع الحادثات تلاشت        دونه وازدها بـــــــــــــــها کبریاء

با حوادث قضا و قدر درگیر شد و درمقابلش متلاشی شدند و کبریا به واسطه آن اراده به خود بالید

 

 

متن عربی و تصویر: عتبه مقدسه حضرت ابوالفضل (ع)

ترجمه شفقنا

انتهای پیام

 


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط اسماعیل اکبری 92/7/11:: 11:7 صبح     |     () نظر

   

هنا وقفت السیده زینب بنت علی وتنظر لاخیها الحسین فی معرکة کربلاء
هنگام شهادت امام حسین ع حضرت زینب از این مکان نظاره گر واقعه قتل برادر بوده است..
نقش حضرت زینب کبری در کاروان کربلائیان و تاثیر شگرف این بانوی بزرگ اسلام در انتقال آن چه در کربلا به وقوع پیوسته بود و آگاه سازی مردم دل به دنیا فروخته موضوعی است که همچنان مورد پرسش و گفتگوست

   

 

 

نقش حضرت زینب کبری در کاروان کربلائیان و تاثیر شگرف این بانوی بزرگ اسلام در انتقال آن چه در کربلا به وقوع پیوسته بود و آگاه سازی مردم دل به دنیا فروخته موضوعی است که همچنان مورد پرسش و گفتگوست

 

 

 حال حاضر در کنار حرم شریق امام حسین علیه السلام مکان اندک مرتعی قرار دارد به نام تل زینبیه که در واقعه عاشورا جایگاه عقیله بنی هاشم جهت اشراف بر ان چه در میدان نبرد می گذرد بود.و اکنون زیارتگاه عشاق الحسین است.


و اما درباره تل زینبیه، برای رسیدن به تل زینبیه، حرم ابو الفضل(ع) را دور می‏زنیم و آنگاه در طرف راست قبله حرم امام حسین(ع) به سالنی کوچک‏می‏رسیم که بر فرازش گنبدی کاشی‏کاری‏شده و آبی‏رنگ سر برآسمان می‏ساید

برای ورود به این سالن که تقریبا از تمامی‏ ساختمان‏های اطراف بلندتر است، باید چند پله را طی کرد و بالارفت. اینجا کجاست؟! اینجا رصدخانه کربلا و عاشورا است. آنجا که ‏زینب منظومه نور حسین(ع) در شط جاری شب ستم را رصد کرده است.



اینجا دیده‏بانی جبهه عاشوراست. آنجا که زینب(س) صف های حق و باطل را و نبرد نور و ظلمت را به نظاره نشسته است.

موقعیت تل زینبیه نسبت به حرم


زینبیه روضه مجسم کربلاست. هر داغداری پس از ورود به این مکان، سیل ‏اشک هایش جاری شده و ناله‏هایش به آسمان خواهد رفت. شاید این محل به دقت در طول تاریخ حفظ شده باشد; زیرا موقعیت جغرافیایی آن با رویدادهای تاریخی و گفته‏های مورخان دقیقا تطبیق می‏کند. حرم‏مطهر حسینی(ع) در گودی واقع شده است و تل زینبیه بلندیی مشرف‏بر حرم مطهر و قتلگاه ست ‏با فاصله تقریبی سیصد متر.

این بلندی حدود همین مقدار نیز با خیمه‏گاه فاصله دارد. پس به‏خوبی می‏تواند حلقه وصل این دو پایگاه عاشورا (خیمه‏گاه وقتلگاه) باشد.

در سمت راست این سالن، رو به حرم مطهر حسینی، تصویری از نوع‏نقاشی‏های پرده‏های تعزیه‏خوانی نصب شده است که بیانگر حادثه‏عاشورا و نقش تل زینبیه است.


خیمه‏گاه در مقایسه با تل زینبیه بسیار گودتر است; حتی در مقایسه با حرم مطهر نیز گودتر به نظر می‏رسد و در قسمت قبله ‏حرم مطهر قرار دارد.

خیمه‏گاه اکنون خود به صورت حرمی جداگانه در آمده است. از در که وارد می‏شویم، خادم، محلی را نشان می‏دهد و می‏گوید: اینجا محل خیمه حضرت ابو الفضل العباس(ع) است که اکنون ساختمان شده ‏است.

از این مکان که می‏گذریم، دو ردیف طاق های هلالی کوچک مشاهده ‏می‏شود که بیاد جهازهای شتران بر زمین مانده قافله کربلا ساخته ‏شده است. پس از عبور از میان این هلال های کوچک، به سالن‏ سرپوشیده و مدوری می‏رسیم که اتاق های کوچکی گرداگردش ساخته شده‏ است. این سالن به تمامی این اتاق ها راه دارد. ساختمان وسیع ‏وسط را خیمه حضرت ابا عبد الله (ع) معرفی می‏کنند و ساختمان های ‏اطراف را به عنوان خیمه‏های اصحاب می‏شناسند. در درون سالن مدور وسط، دو محراب به نام های محراب امام حسین(ع) و محراب حضرت زین‏العابدین(ع) وجود دارد.

خیمه‏گاه، یعنی محل نماز جماعت‏ حسین(ع). در اقامت هشت‏ روزه‏اش‏ در این سرزمین، خیمه‏گاه، یعنی محل مناجات و نماز شب امام‏حسین(ع) و یارانش در شبهای محرم سال شصت و یک و در شب به یادماندنی و فراموش ‏نشدنی عاشورا.

اینجا محل سخنرانی ابا عبد الله(ع) است و محل نجوا و رازگویی‏ او با امام سجاد(ع) و زینب کبری(س).

اینجا دریای خاطره است و پیام. اندیشه برمی‏آشوبد و حافظه زیرو رو می‏شود و خاطرات و حوادث و تاریخ کربلا جان می‏گیرد; بویژه‏ اگر هنگام غروب خون‏رنگ کربلا در این مکان حضور داشته باشی


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط اسماعیل اکبری 92/7/10:: 10:59 عصر     |     () نظر

 

 

 

 

 


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط اسماعیل اکبری 92/7/10:: 10:15 عصر     |     () نظر

 


میثم تمار

میثم تمار فرزند یحیی از صحابه? علی امام اول شیعیان

 زندگی

میثم تمار فرزند یحیی و اهل سرزمین «نهروان‏» _ منطقه‌ای میان عراق و ایران _ بود. بعضی او را ایرانی و از مردمان فارس دانسته‌اند. به او «ابو سالم‏» هم می‌گفتند. لقب «تمار» (خرما فروش) را هم ازآن جهت‏ به ‏او می‌گفتند، که در کوفه خرمافروش بود. ‏

ابتدا، غلام زنی از طایفه «بنی اسد» بود. علی پسر ابیطالب او را از آن زن ‏خرید و آزادش کرد. که بعد از آن از یاران و شاگردان علی شد همچنین وی از اصحاب پیامبر اسلام به شمار آمده‌است، هرچند از ‏جزئیات زندگی او درسالهای نخستین حیاتش و در روزگار صدر اسلام، ‏اطلاع‌ مبسوطی در دست نیست.

خاندان

میثم تمار شش پسر و نوه‌های بسیاری ‏داشت. پسران وی عبارت بودند از: عمران، شعیب، صالح، محمد، حمزه و علی. میثم تمار، علاوه بر آن که خود، مسلمان و شیعه‌ بود، خاندانش نیز از رجال و بزرگان ‏شیعه بودند. آنان هم بطور عمده همچون وی در راه اهل بیت پیامبر اسلام ‏بودند و بیشتر آنان در شمار راویان احادیث اهل بیت نام برده شده‌اند. امامان شیعه هم، ‏به میثم و فرزندانش اظهار محبت ‏و علاقه کرده و از آنان تجلیل کرده‌اند.

صالح از اصحاب امام باقر، (امام پنجم شیعیان) و جعفر صادق (امام ششم شیعیان) و شعیب از اصحاب جعفر صادق ‏بود. حتی محمد باقر به صالح گفت:«من به شما و پدرتان علاقه بسیار ‏دارم.». عمران هم، از اصحاب سجاد (امام چهارم شیعیان) و محمد باقر و امام صادق بود.

آشنایی با علی بن ابی‌طالب

علی پسر ابیطالب پیشتر، سرنوشت و سرگذشت میثم تمار را از زبان پیامبر اسلام شنیده بود. میثم هم از پیش، علاقه مند به اهل‌بیت پیامبر اسلام بود.

اما اولین برخورد حضوری و دیدار میثم با او در دوران خلافت علی ‏انجام گرفت. به دنبال همین برخورد و ملاقات بود که علی تصمیم گرفت ‏میثم را از صاحبش بخرد و سپس وی را آزاد کند. سرانجام با تصمیم علی (ع) ‏میثم به آزادی رسید. ‏

آشنایی میثم با علی برای او توفیقی بزرگ بود. از این رو به شاگردی در مکتب[منبع برای اینکه علیاصولاً مکتبی داشته‌است] علی مشغول شد. علی هم با مشاهده استعداد روحی ‏و زمینه مناسب وی دانش و آگاهیهای بسیاری را به او آموخت.

میثم، علم تفسیر قرآن را نزد مولای خود علی فراگرفت. و از معارفی که از ‏او آموخته بود کتابی تدوین کرد که کتابش را پسرش از او روایت کرد.‏به همین جهت، میثم یکی از مؤلفان شیعه به حساب می‌آید. ‏‏

مرگ

نقل است که علی چگونگی کشته شدن میثم را پیش‌گویی و به وی گفت: «تو را بعد از من دستگیر می‌کنند و به دار خواهند زد. در روز سوم از بینی و دهان تو خون روان خواهد شد و محاسنت را رنگین خواهد ساخت».

میثم در آخر سال 60 هجری، ده روز قبل از ورود امام حسین به عراق، توسط عبیدالله بن زیاد دستگیر شد و به همان نحوی که امام علی خبر داده بود به دار آویخته شد و و کشته شد. او اولین مسلمانی بود که به هنگام قتل بر دهانش لگام زده شد.[1]

منابع

  1. Jump up میثم تمار سایت دانشنامه رشد.
  • شرح ابن ابی الحدید، ج‏2، ص‏291. ‏
  • ابن حجر عسقلانی، الاصابة فی معرفة الصحابه، ج‏3، ص‏4. ‏
  • شیخ عباس قمی، نفس المهموم، ترجمه شعرانی، ص‏59. ‏
  • شیخ مفید، ارشاد، ج‏1، ص‏323؛ شرح ابن ابی الحدید، ج‏2، ص‏291. ‏
  • سفینة البحار، ج‏2، ص‏524. ‏
  • جواد محدثی؛ آشنایی با اسوه‌ها - میثم تمار
  • Tebyan.net
  • ایران و ایرانیان در متون مقدس ، یاران ایرانی امم علی علیه السلام ،حمید یزدان پرست؛ صفحه 59

 

 


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط اسماعیل اکبری 92/7/10:: 10:14 عصر     |     () نظر

حرم حسین بن علی

 

آرامگاه حسین بن علی

آرامگاه حسین بن علی, پسر دوم فاطمه

اطلاعات اولیه
موقعیت پرچم عراق کربلا? عراق
سیستم مختصات جغرافیایی 32°36′58.91″ شمالی 44°1′56.33″ شرقی? / ?32.6163639° شمالی 44.0323139° شرقیمختصات: 32°36′58.91″ شمالی 44°1′56.33″ شرقی? / ?32.6163639° شمالی 44.0323139° شرقی
وابسته به دین یا مذهب شیعه
شرح معماری
نوع معماری آرامگاه

حرم حسینی در کربلا، مدفن ابی عبدالله حسین بن علی، مشهور به سیدالشهداء پیشوای سوم شیعیان است که در زمان خلافت یزید بن معاویه، در مخالفت با وی جنگید و روز عاشورا، 10 محرم سال 61 هجری قمری برابر با سه‌شنبه، 20 مهر 59 هجری خورشیدی[1] که براساس گاه‌شماری هجری قمری قراردادی با چهارشنبه، 21 مهر تطبیق داده می‌شود[2][3] در بیابانِ نینوا (کربلای کنونی در کشور عراق) کشته شد و پس از چند روز همان‌جا به خاک سپرده شد. امروزه آرامگاهش تبدیل به محلی برای زیارت شیعیان شده‌است.

در این حرم، حسین، به همراه علی اکبر در پایین پا و علی اصغر بر سینه در ضریح دفن اند. همچنین بیشتر شهدای کربلا کمی آن‌سوتر در حرم به خاک سپرده شده‌اند.

 

 

پس از کشته شدن حسین بن علی و اصحاب وی در سرزمین کربلا، قبیله بنی‌اسد پیکر او و اصحابش را دفن نمودند. بنی‌اسد برای قبر حسین نشانه‌ای در نظر گرفتند و درخت سدره‌ای را علامت آن ساختند. در زمان بنی‌امیه شیعیان به زیارت قبر وی می‌آمدند و قبر مشخص بود.

 

 

بناهای پیشین[ویرایش]

نخستین ساخت بنای آرامگاه حسین بن علی را به مختار بن ابی‌عبیده ثقفی، (پس از قیامش) و بعضی به بنی اسد نسبت می‌دهند که مصالح آن از گچ و آجر بوده و در نزدیکی آن مسجدی بوده‌است که این آرامگاه در عهد بنی عباس بدستور هارون الرشید ویران شد و خانه‌های شیعیان همجوار آن خراب گشته و قبر را شخم زدند و درخت سدره‌ای که بنی‌اسد جهت علامت قبر کاشته‌بودند را بریدند. پس از آن در زمان مامون که برای راضی کردن شیعیان خراسان، تصمیم گرفت خلافت را به علی بن موسی الرضا واگذارد، شیعیان فرصت یافتند بر روی قبر حسین بن علی آرامگاهی بنا کنند که بنای این آرامگاه هم در سال 232 قمری به دستور متوکل عباسی همراه با خانه‌های اطراف آن ویران شد و زمین آن شخم زده‌شد و در آن کشت صورت گرفت. همانگونه که حمدالله مستوفی آورده‌است:

«آن‌را مشهدی حائری خوانند جهت آن‌که به عهد متوکلِ خلیفه آب در او بستند تا خراب شود، آب حیرت آورد و زمین گور خشک ماند».

متوکل به دست فرزندش منتصر، در سال 247 قمری به قتل رسید. منتصر نیز همانند مامون، برخلاف پدرش، به شیعیان امنیت و رفاه داد و باز آرامگاه حسینی را بنا نمود و در کنار آن گل‌دسته? بلندی بنا نهاد. حدود 280 ق داعی‌الصغیر فرمانروای طبرستان و از نوادگان زید بن علی بن حسین به بازسازی و گسترش آن پرداخت.

 

 

 

بنای کنونی[ویرایش]

آخرین بازسازی ساختمان حرم حسین بن علی در سال 371 قمری توسط عضدالدوله دیلمی از آل بویه به سرانجام رسید. وی دستور ساخت همه عتبات را صادر کرد. بنای حرم حسین بن علی در سال 367 قمری شروع شد و در سال 371 قمری به پایان رسید. این آرامگاه دارای گنبدی بر بالای قبر حسین بن علی است. ساختمان اصلی آن همچنان باقی‌مانده و در آتش سوزی سال 407 قمری براثر افتادن شمع، تنها تزیینات داخلی آن از بین رفت ولی چون در ساختمان اصلی آرامگاه و ستون‌ها چوب بکار نرفته بود، برپا ماند. در حقیقت بنای اصلی آرامگاه حسین بن علی از آثار معماری آل بویه می‌باشد که بعدها از تعرض مغولان نیز در امان ماند.

 

تعمیرات بنا تاکنون[ویرایش]

حرم حسین بن علی در سال 1310 یا 1311 خورشیدی

پس از آن تا به امروز در آرامگاه حسین بن علی تعمیرات و تزیینات زیادی صورت گرفته‌است. پس از سقوط ایلخانیان، در دولت جلایریان (ایلکانیان) و به دست آن‌ها تعمیراتی آغاز شد که تا سال 786 قمری آنرا ادامه دادند و ایوان طلا را بنا نمودند. پادشاهان صفویه ضمن انجام تعمیرات و نصب تزئینات متعدد از جمله صندوق و ضریح فولادی، آرامگاه را نیز توسعه دادند. بعضی تعمیرات و ساخت یک کاروانسرا در کنار حرم توسط عثمانی‌ها نیز تا سال 1129 ادامه یافت. سپس نادر شاه در سال 1135 قمری نیز دست به تعمیراتی وسیع و نصب تزئیناتی در حرم زد.

در دوره قاجار، روابطی بهتر از صفویه با عثمانیان داشتند. آغا محمد خان قاجار، نخستین شاه این دودمان، در سال 1205 دستور نوسازی گنبد و تذهیب و تزیین آن را با پوشش طلا صادر کرد. در 18 ذیحجه سال 1216 قمری سعود بن عبدالعزیز وهابی در رأس لشکری بزرگ به کربلا حمله کرد و کشتار بی‌رحمانه‌ای به راه انداخت و آرامگاه حسینی را ویران و اموال آن را غارت کرده، تمام قندیل‌های طلا و نقره? صفویه و فرش‌های گران‌قیمت را به تاراج برد.

پس از آن فتحعلی شاه قاجار دستور تعمیر خرابی‌های وهابیان داد و ضریح تازه‌ای در سال 1218 قمری برای حرم نصب گردید. همسر فتحعلی شاه ایوان مقابل قبر و مناره‌های حرم حسینی را طلاکاری کرد. گنبد و صحن در دوره محمد شاه تجدید بنا شد. در سال 1273 قمری ناصرالدین شاه تعمیراتی در حرم انجام داد و برای سومین بار در دوره قاجاریه گنبد آستانه تجدید طلاکاری شد. تعمیرات حرم در دوره قاجار همچنان ادامه داشت.

در تمام نقاط حرم حسینی –بسان دیگر مراکز زیارتی عراق– نام سلاطین صفوی، قاجار، امیران این دو سلسله بر روی کتیبه‌ها دیده می‌شد که همگی آنها در دوره صدام نابود گردید، تا آثار ایرانی در عتبات به طور کامل محو شود. امروزه این نام‌ها تنها در کتاب‌ها، برخی تصاویر و به‌احتمال اسنادی که در آرشیوهای عثمانی برجای مانده، قابل رؤیت است.

به نظر می‌رسد از آخرین تعمیرات اساسی حرم، تعمیر ایوان طلا و نصب ستون‌های مرمر بجای ستون‌های چوبی برای آن بوسیله یکی از تجار و معدن‌داران ایرانی (حاج قنبر رحیمی) در سال 1389 قمری (1348 خورشیدی) می‌باشد.

 

حرم حسینی[ویرایش]

 


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط اسماعیل اکبری 92/7/10:: 10:10 عصر     |     () نظر

 


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط اسماعیل اکبری 92/7/10:: 10:3 عصر     |     () نظر

حربن ریاحی

 

حربن ریاحی

 

 

 


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط اسماعیل اکبری 92/7/10:: 10:1 عصر     |     () نظر

پس از سوقصد و قتل علی بن ابی طالب توسط ابن ملجم طبق وصیت وی، او به طور ناشناس در منطقه‌ای نزدیک به شهر کوفه دفن شد.

چنین روایت شده که بیش از صد سال بعد، خلیفه عباسی، هارون الرشید، به شکار گوزن در خارج کوفه رفت و گوزن به محلی پناه برد که در آن محل سگ‌های شکاری او را دنبال نکردند. در پرس و جو که راز این مکان چیست، به هارون الرشید گفته شد که آن محل دفن علی است. هارون الرشید بعد از اینکه این امر توسط جعفر بن محمد تأیید شد، دستور داد که مقبره‌ای در همان محل ساخته شود و در زمان کوتاهی شهر نجف در اطراف مقبره رشد کرد.

 

اسامی نجف اشرف

گرچه در متون تاریخی اشاره‌ای به نام نجف در طول تاریخ نشده‌است اما بر اساس برخی روایات و احادیث کشتی نوح در این مکان آرام گرفت. و فرزندان نوح در این مکان روزگار گذراندند و پس از زیاد شدن نسل در سراسر جهان پراکنده شدند. همچنین نقل شده‌است که نجف، منزل حضرت ابراهیم(ع) بوده‌است. در متون تاریخی، اسامی گوناگونی برای نجف ذکر شده استاز جمله غری یا غریان، مشهد، نجف اشرف، الطور، الطهر، الجودی، الربوه، بانقیا و اللسان

جای‌های مقدس[ویرایش]

به غیر از قبر علی بن ابیطالب، در شهر نجف اماکن مقدسه دیگری نیز وجود دارد که به شرح زیر می‌باشد:

علمایی که در نجف به خاک سپرده شده‌اند[ویرایش]

در صحن امام علی

بیرون از صحن امام علی

 

 


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط اسماعیل اکبری 92/7/10:: 9:56 عصر     |     () نظر

 


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط اسماعیل اکبری 92/7/10:: 9:54 عصر     |     () نظر

خیمه گاه

 

 

 

 

 

 


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط اسماعیل اکبری 92/7/10:: 9:51 عصر     |     () نظر
<      1   2   3   4   5   >>   >