بسم الله
در حرم مطهر امام علی در داخل ضریح مبارک در جهت جنوبی صندوق مطهر نزدیک سر مبارک جایگاه مقدس و مبارکی قرار دارد . که به آن مَوضِعُ الاِصبَعَین به معنی جایگاه دو انگشت می گویند .
این مکان روایتگر معجزه ای عظیم از امام علی (ع) می باشد . عالم وارسته سیدنصرالله حائرى از مولى عبدالکریم از کتاب تبصره المؤمنین و سیدمحمد صالح الترمذى متخلص به الکشفى از علماى اهل تسنن در کتاب المناقب این ماجرا را نقل مى کنند و الکشفى مى گوید این ماجرا طبق اسانید صحیح و معتبر قابل اثبات است: مُرَه ابن قِیس مردى کافر بوده و غلامان بسیارى داشت . روزى مره با افراد قبیله ى خود درباره اجداد و بزرگان قبیله صحبت مى کرد. به مره گفته شد اکثر پدران و اجدادت در جنگ با محمد و به شمشیر علی ابن ابی طالب کشته شده اند یا در جنگ هایی که با خود علی کرده اند به دست علی و یارانش از بین رفته اند . مره خشمگین شد و سراغ قبر علی بن ابی طالب را گرفت . به او گفته شد که قبر علی در نجف است . مره نیز سپاهى از افراد قبیله خودوقبایل هم پیمان آماده کردکه طبق برخی از روایات تعدادشان به دوسواره و چند هزار پیاده رسید . و به سمت شهر نجف حرکت کرد . وقتى سپاه مره به نجف نزدیک شد مردم شهربه دفاع پرداختند. سپاه مره به مدت شش روز با مردم نجف جنگید تا اینکه توانست گوشه اى از دیوار شهر را ویران کرده به داخل شهر راه پیدا کند. با ورود سپاه مره مردم شهر گریختند. مره به طرف حرم مطهر آمد و به صاحب بارگاه گفت: اى على, تو پدران و اجداد مرا کشته اى امروز به تقاص خونهایی که از ما ریختی قبرت رامی شکافم تیشه ای خواست تاضریح (1) رابشکافد اما همین که مهیای ضربه زدن شد دو انگشت مانند شمشیر ذوالفقار از داخل ضریح بیرون آمد و مره بن قیس را به دو نیم کرده قطعات مره به دو سنگ سیاه تبدیل شد. این دو سنگ دروازه شهر نجف آورده شدند و هر کس که به زیارت بارگاه امیرالمؤمنین مى آمد آنها را با پایش مى زد و چهارپایان روی آن بول می کردند . این دو سنگ مدتها در کنار دروازه شهر بودند تا اینکه روزى یکى از خادمان مسجد کوفه آنها را برداشته و به کنار در مسجد کوفه برد و هر زائرى که قصد داشت به این دو سنگ لگد بزند از او پولى مى گرفت و از این راه کسب روزى مى کرد. سید محمد صالح الترمذى مى گوید: شیخ یونس از افراد وارسته و سرشناس نجف به من گفت: من یکى از اعضاى سنگ شده مره بن قیس را آنجا دیده ام.
گفته مى شود شیخ قاسم الکاظمى النجفى شارح کتاب (الاستبصار) علیه کسى که این دو سنگ را از شهر نجف بیرون برد دعا مى کرد و مى گفت: خداوند خشنود نباشد از کسى که این دو سنگ را از این بارگاه مطهر بیرون کرد و این معجزه باهره را از بین برد.
در این مکان مجموعه سنگ های قیمتی و جواهر آلاتی که پادشاهان به حرم اهدا کرده اند قرار دارد .
مرحوم شیخ محمد حسن نجفی می گوید لَعان با دو چیز غلیظ تر می شود یکی با بردن اسماء الهی که یاد آور عظمت خداوندی است و دیگری لعان در اماکن متبرکه است مانند بین رکن و مقام در مکه مکرمه ، در کنار صخره مسجد الاقصی در بیت المقدس ، در کنار قبر رسول الله در مدینه منوره و در کنار مَوضِعُ الاِصبَعَین نزدیک سر مقدس امیر المومنین در نجف اشرف .
قصه دیگری نیز از این مکان از مردم نجف شنیده می شود و آن کرامتی است از حضرت برای یکی از زائران آن زائر از خدا خواسته بود تا اگر زیارتش مقبول واقع شده است ورقه ای مبنی بر قبولی زیارت به او بدهند مدتی طولانی بر این خواسته اصرار داشت و به ضریح التجا می کرد عاقبت از همین موضع دو انگشت بیرون آمد و ورقه ی قبولی زیلرت به او داده شد .
1) قبر مطهر امیر المؤمنین از زمان هارون عباسی دارای ضریح بوده که اولین ضریح از جنس سنگ سفید بوده است .
